ความทรงจำ.....
จากหุบเขา....
ภาพในอดีต
พวกนก พวกไก่หากินตามประสาของมัน
แม่น้ำที่ไหลผ่านหมู่บ้าน
ชาวบ้านใช้ประโยชน์จากมัน
ต้นไม้ป่าไม้รอบๆ หมู่บ้าน
สภาพปัจจุบันป่าไม้เริ่มหาย
แล้วเหล่าสัตว์ป่าจะอยู่อย่างไง
ยิ่่งวันยิ่งหายไปมากขึ้น
สภาพที่เปลี่ยนจากเดิมแม่ตูม
จากหมู่บ้านที่รอบๆ ไปด้วยภูเขามีแม่น้ำไหลผ่านหมู่บ้าน ในแม่น้ำเต็มไปด้วยกุ้ง หอย ปู่ ปลา เป็นเพราะความร่วมมือของชาวบ้านในหมู่บ้านที่ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ รอบๆ หมู่บ้านเต็มไปด้วยต้นไม้และพวกนกนานาชนิด ตอนเช้าก่อนรุ่งอรุณขึ้นจะได้ยินเสียงนกร้องไก่ขันรอบๆ หมู่บ้าน เป็นภาพที่หาดูยากมากในปัจจุบัน เพราะสมัยนี้ผู้คนมุ่งแต่จะแข่งขันกัน มุ่งแต่แสวงหาเงินทองและสิ่งของรอบตัว
ความทรงจำที่ไม่อยากจะลืมของผมในหมู่บ้านที่ผมเกิดและเติบโต ซี่งอยู่ห่างไกลจากความเจริญ ไม่มีทีวี ไม่มีไฟฟ้า "ยามพระอาทิตย์กำลังตกดินพวกนก พวกไก่และเหล่าสัตว์เริ่มกลับไปที่ของพวกมันโดยส่งเสียงร้องต่างก็แยกทางกันกลับไปตามสายสัมพันธ์ของมัน" พอรุ่งเช้าก่อนพระอาทิตย์จะขึ้นพวกนก พวกไก่ และเหล่าสัตว์ป่าก็เริ่มออกจะที่เพื่อไปหากินตามประสาของสัตว์ ทุกๆ เช้าจะได้ยินเสียงร้องของสัตว์เหล่านี้ มันเป็นอะไรที่ดีไม่รู้จะพูดบรรยายออกมาอย่างไงดีแต่รู้เพียงว่ามันดีมาก
จากหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลความเจริญและรอบๆ หมู่บ้านเต็มไปด้วยต้นไม้ และสัตว์ป่านานาชนิดเริ่มที่จะหายไปจากหมู่บ้านแล้วในตอนนี้ ภาพที่ผมอยู่ ภาพผมเห็นมันเริ่มจะเป็นเพียงความทรงจำของผมแล้วเพราะสิ่งเหล่านั้นมันกำลังจะหายไปจะหมู่เล็กๆ ที่เต็มไปด้วยป่าไม้ ทุกวันนี้ไม่เหมือน ดังแต่ก่อนที่มันเป็นอยู่ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่า ป่าไม้ แม่น้ำและภูเขาเงียบไปหมดไม่ค่อยจะได้ยินเสียงนกร้องแล้ว ตอนนี้มันเป็นเพียงเรื่องเล่าที่มันมีอยู่ในช่วงขณะหนึ่งเท่านั้น "แต่ภาพเหล่านั้นมันจะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป"
การเปลี่ยนแปลงไม่ใช่มันจะเกิดผลดีเสมอไปและไม่ใช่ว่ามันจะเกิดผลเสียสักทีเดียว ดังนั้นผมคิดว่าเราก็ต้องยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติที่มีการเปลี่ยนแปลง หากมันเกิดผลดีต่อการดำเนินชีวิตเราก็รับมันไว้และหากเป็นผลกระทบต่อชีวิตก็รับรู้มันและปล่อยวาง แต่ภาพในอคีตก็จะอยู่ในความทรงจำของเรา การแปลี่ยนแปลงนั้นจะอยู่ในความทรงจำเป็นทั้งความทรงจำที่ดีและไม่ดี ก็แล้วแต่ว่าที่ผ่านมามันเป็นสิ่งดีและสิ่งใหม่ๆ เข้ามานั้นมันเป็นเช่นไร
การเปลี่ยนแปลงไม่ใช่มันจะเกิดผลดีเสมอไปและไม่ใช่ว่ามันจะเกิดผลเสียสักทีเดียว ดังนั้นผมคิดว่าเราก็ต้องยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติที่มีการเปลี่ยนแปลง หากมันเกิดผลดีต่อการดำเนินชีวิตเราก็รับมันไว้และหากเป็นผลกระทบต่อชีวิตก็รับรู้มันและปล่อยวาง แต่ภาพในอคีตก็จะอยู่ในความทรงจำของเรา การแปลี่ยนแปลงนั้นจะอยู่ในความทรงจำเป็นทั้งความทรงจำที่ดีและไม่ดี ก็แล้วแต่ว่าที่ผ่านมามันเป็นสิ่งดีและสิ่งใหม่ๆ เข้ามานั้นมันเป็นเช่นไร
อ่านบทความนี้แล้ว รู้สึกหดหู่ใจ เพราะการดำเนินชีวิตของมนุษย์สมัยก่อนนั้นที่อาศัยอยู่ร่วมกับธรรมชาติได้ค่อยๆสูญหายไป จากความเจริญก้าวหน้าในยุคปัจจุบันและการไม่ใส่ใจที่จะให้ชีวิตกลับคืนสู่ธรรมชาติ เลยกล่าวได้อย่างเดียวว่าเป็นเรื่องราว&เป็นภาพแห่งความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลยยยยย T_T
ตอบลบเราอาจเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้
ตอบลบแต่เราอย่าทิ้งอุดมการณ์ของเราก็เป็นพอ
เราไม่สามารถที่จะเป็นผู้อนุษย์ทุกสิ่งทุกอย่างได้เมื่อกาลเวลาผ่านก็จะมีสิ่งใหม่มาทดแทนมันเอง
ตอบลบบรรยากาศจากหุบเขายังไงก้อดีที่สุด
ตอบลบมีความทรงจำดีๆ มีความสุขที่ใดๆ
ตอบลบดีจัง โดยเฉพาะท่อนสรุป...
ตอบลบใช่ๆๆๆ
ลบ"ธรรมชาติสร้างมนุษย์ แต่มนุษย์กลับทำลายธรรมชาติ" คำพูดนี้คงสามารถบรรยายได้ถึงภาพและเรื่องราวในบทความนี้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม เราแต่ละคนสามารถฟื้นฟูธรรมชาติด้วยมือของเราได้ ถ้าเราคิดจะทำมันอย่างจริงจัง
ตอบลบลึกซึ้งมากเลยครับ ^^
ตอบลบ